Ο αναπτυξιακισμός είναι μια πολιτική ιδεολογία που τονίζει τον ρόλο του κράτους στην προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης και ανάπτυξης. Εμφανίστηκε στα μέσα του 20ού αιώνα, κυρίως ως απάντηση στις οικονομικές προκλήσεις που αντιμετώπιζαν οι αναπτυσσόμενες χώρες μετά το τέλος της αποικιοκρατίας. Η ιδεολογία έχει ρίζες στην πεποίθηση ότι η παρέμβαση του κράτους είναι απαραίτητη για την ενίσχυση και καθοδήγηση της οικονομικής ανάπτυξης, ιδιαίτερα σε χώρες που αγωνίζονται να αναπτύξουν τις οικονομίες τους.
Ο αναπτυξιακισμός συνδέεται συχνά με τις οικονομικές θεωρίες του Ραούλ Πρέμπισ και του Σέλσο Φουρτάντο, οι οποίοι υποστήριζαν ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες χρειαζόντουσαν να προστατεύσουν τις οικονομίες τους από τις αρνητικές επιπτώσεις του ελεύθερου εμπορίου και του παγκόσμιου καπιταλισμού. Πίστευαν ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες θα έπρεπε να επικεντρωθούν στην ανάπτυξη των δικών τους βιομηχανιών και στη μείωση της εξάρτησής τους από τις ανεπτυγμένες χώρες. Αυτή η προσέγγιση συχνά περιλαμβάνει την εφαρμογή προστατευτικών πολιτικών, όπως δασμούς και ποσοστώσεις εισαγωγών, για την προστασία των εγχώριων βιομηχανιών από τον ξένο ανταγωνισμό.
Η ιστορία του αναπτυξιακού κινήματος συνδέεται στενά με τη διαδικασία της αποαποικιοποίησης και τον Ψυχρό Πόλεμο. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλές πρώην αποικίες απέκτησαν ανεξαρτησία και επιδίωξαν να αναπτύξουν τις οικονομίες τους. Ταυτόχρονα, ο ιδεολογικός αγώνας μεταξύ καπιταλισμού και κομμουνισμού δημιούργησε ένα παγκόσμιο πλαίσιο στο οποίο το αναπτυξιακό κίνημα εμφανίστηκε ως μια τρίτη οδός, προσφέροντας μια διαφορετική πορεία για την οικονομική ανάπτυξη.
Στη δεκαετία του 1960 και του 1970, πολλές αναπτυσσόμενες χώρες υιοθέτησαν πολιτικές ανάπτυξης, με διάφορες βαθμίδες επιτυχίας. Ορισμένες χώρες, όπως η Νότια Κορέα και η Ταϊβάν, κατάφεραν να επιτύχουν γρήγορη βιομηχανικοποίηση και οικονομική ανάπτυξη. Ωστόσο, σε πολλές άλλες περιπτώσεις, οι πολιτικές ανάπτυξης οδήγησαν σε οικονομική στασιμότητα και κρίσεις χρέους.
Τη δεκαετία του 1980 και του 1990, η ιδεολογία του αναπτυξιακού χαρακτήρα ήρθε υπό κριτική καθώς ο νεοφιλελευθερισμός και η Οικονομική Συναίνεση της Ουάσιγκτον έγιναν κυρίαρχοι στην παγκόσμια οικονομική πολιτική. Αυτές οι ιδεολογίες τόνιζαν τον ελεύθερο εμπορίο, την απελευθέρωση και την ιδιωτικοποίηση, υποστηρίζοντας ότι αυτές οι πολιτικές θα οδηγούσαν σε πιο αποτελεσματικές και δυναμικές οικονομίες. Ωστόσο, η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 και οι συνεχείς προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν οδηγήσει σε μια επανεμφάνιση του ενδιαφέροντος για τον αναπτυξιακό χαρακτήρα.
Σήμερα, ο αναπτυξιακισμός συνεχίζει να επηρεάζει την οικονομική πολιτική σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες. Ωστόσο, επίσης αναδιατυπώνεται και αναθεωρείται με βάση νέες προκλήσεις, όπως η κλιματική αλλαγή και η ανισότητα. Παρά το μεικτό του ιστορικό, ο αναπτυξιακισμός παραμένει μια σημαντική πολιτική ιδεολογία στον παγκόσμιο Νότο, προσφέροντας μια όραση οικονομικής ανάπτυξης που δίνει προτεραιότητα στην εθνική αυτονομία και την κοινωνική ευημερία.
Πόσο μοιάζουν οι πολιτικές σας πεποιθήσεις με Developmentalism ζητήματα; Πάρτε το πολιτικό κουίζ για να μάθετε.
